Έχοντας κατά νου να κάνουμε τις διακοπές μας μοτοβόλτα, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε λίγο την Κροατία και την Σλοβενία. Οι πιθανές διαδρομές πάρα πολλές και καλές, και η απόφαση ήρθε όχι τόσο εύκολα.. Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια από Ιταλία στο θεό, και όμως, ήταν ο μοναδικός τρόπος επιστροφής για να δούμε αυτά που θέλαμε..
- Άτομα 2, εγώ και η γυναίκα μου
- Mood, χαραλό, εκδρομικό..καμία διάθεση για τρέξιμο κλπ
- Things to do…πολλά, παντού υπάρχουν όμορφα πράγματα να κάνεις και να δείς..
- Φόρτωμα..3 βαλιτσούλες και ένα tankbag και ΤΙΠΟΤΑ άλλο ( με μηχανή είμαστε)
Είχαμε ένα ΣΚ, μια εβδομάδα και ένα ακόμα ΣΚ, κολλήσαμε και μια Δευτέρα και όλα οκ !!
Αποφασίσαμε (μετα από αρκετή σκέψη για το ποια μέρη να παραλείψουμε) να κινηθούμε μόνο παραλιακά (μιας και οι μέρες δεν έφταναν για κάτι παραπάνω) , και οι κύριοι προορισμοί μας να είναι το Dubrovnik, Trogir, Opatija , και στη Σλοβενία η Λουμπλιάνα και να κάναμε αν μπορούσαμε το Vrsic pass. Στη συνέχεια μια νύχτα στην Ιταλιά και κάτω για το καράβι..
Έτσι λοιπόν, καταλήξαμε στο concept της «βαριάς» πρώτης μέρας, και στη συνέχεια σε (σχετικά) φυσιολογικούς ρυθμούς μιας και θα έπρεπε να το χαρούμε, και να το ζήσουμε.
Μετά την δουλειά του Σαββάτου , φεύγουμε χαλαρά κατά τις 6+, με σκοπό να είμαστε Ηγουμενίτσα και να διανυκτερεύσουμε εκεί (την επόμενη ημέρα να περάσουμε τα σύνορα από Σαγιάδα) , ταξιδεύοντας χαλαρά , με το ηλιοβασίλεμα να μας φτιάχνει τη διάθεση..
Φτάνουμε, τρώμε, κοιμόμαστε, και την επόμενη ημέρα θέλουμε να περάσουμε όλη την Αλβανία, με σκοπό διανυκτέρευσης στην Budva. Επιλέξαμε να πάμε όλο τον παραλιακό δρόμο που είναι και πιο όμορφος όσον αφορά το μάτι.. Έτσι και γίνεται, φεύγουμε 6;30 το πρωί (με την ανατολή) περνάμε Αλβανία, κερδίζουμε και μία ώρα, και περνώντας από το μαγικό Bundrit (νομίζω ότι όσες φορές και να πάς, είναι πάντα πανέμορφη εμπειρία).
Περνάμε Αγ Σαράντα, Χειμάρα σταματάμε για έναν γρήγορο καφέ, πριν την όμορφη διαδρομή ανεβαίντας για Αυλώνα..
Αφου πληρώσαμε 0,80 ευρώ τον καφέ, ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε..
Περνάμε Δυρράχιο, πάμε προς Τίρανα, όπου φτάνοντας αρχίζεις και αισθάνεσαι πολιτισμό πιο σωστό, για να σταματήσουμε για βενζίνη και κάτι να τσιμπήσουμε. Συνεχίζουμε προς Σκόδρα χωρίς κάποια ιδιαίτερη στάση, προκειμένου να κάνουμε αριστερά για να περάσουμε στο Μαυροβούνιο.
******Σε όλη την Αλβανία δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα παρά μόνο το γεγονός του να αλλάζουν πορεία τα αυτοκίνητα χωρίς φλάς, να σταματούν στη μέση του δρόμου χωρίς προειδοποίηση..τα μάτια μας ανοιχτά !! Γενικότερα, οι δρόμοι φτιάχνονται συνέχεια, και έως το 2013, είναι σίγουρο ότι η διάβαση θα έχει γίνει πολύ πιο άνετη.
Περνώντας στο Μαυροβούνιο, αρχίζουν και γίνονται καλύτερα τα πράγματα..
Φτάνουμε από μια και μοναδική διαδρομή στη Budva, όπου και χαλαρώνουμε στο hotel Admiral.. πολύ καλό και οικονομικό, με parking ! Η Budva είναι μια παραθαλάσσια πόλη (όχι μεγάλη) αλλά φουλ στους τουρίστες. Έχεις να κάνεις βόλτα δίπλα στην παραλία, και να δείς το κάστρο, απλά για να σε βάλει στην εικόνα του τι θα δεις τις επόμενες ημέρες.
Παραλία Budva
Ξεκούραση λοιπόν, και την επόμενη ημέρα βουρ για Dubrovnik με Kotor. Το Kotor είναι πολύ κοντά στη Budva (περίπου 30 λεπτά, σε χαλαρούς ρυθμούς), με ένα κάστρο πολύ όμορφο,τη μαρίνα , τους όμορφους δρόμους, και αξίζει να αφιερώσεις εκεί χρόνο, σοε περνάει σε άλλες σκέψεις το μυαλό.. Αν ξανακάναμε την εκδρομή αυτή, θα πηγαίναμε για διανυκτερεύσουμε εκεί. Σταματάμε λοιπον, αφου σήμερα το πρόγραμμά μας είναι άκρως εκδρομικό και το Dubovnik κοντά, για καφέ κλπ..
*****Πήγαμε στο Kotor από την διασταύρωση στα δεξιά, πριν την εκκίνηση του φιόρδ, έτσι ώστε να μπορέσουμε να του δούμε και από πάνω. Αν έχεις λίγο χρόνο παραπάνω, κάνε όλη τη διαδρομή και ανέβα ψηλά, είναι ακόμα πιο ωραία..
Συνεχίζοντας , η διαδρομή από το φιόρδ είναι καταπληκτική, το μάτι σου φεύγει τελείως, ένα μεγάλο μέρος της εδώ από την κάμερα της γυναίκας μου
Στάση μικρή για φωτό
Φεύγουμε λοιπόν, αρχίζουμε σιγά σιγά να κατεβαίνουμε προς τέρμα παραλία, με το δρόμο να γινεται όλο και πιο καλός στα πάντα του και αρχίζεις ξανά και χάνεσαι..
Dubrovik, μείναμε στο Maricca’s Villa (μην σας ξεγαλάει το όνομα..) το οποίο είναι οικονομικότατο (50 Ε) , στο νέο λιμάνι, βλέπει την γέφυρα, και είσαι φάτσα θάλασσα..
Για το Dubrovik, ό,τι και να πούμε είναι λίγο, είναι πανέμορφο, ακριβό, τουριστικό, αλλά έχει μια άλλη ατμόσφαιρα.. Καταφέραμε και είδαμε νομίζω αρκετά πράγματα,και εκτός της βόλτας στο κάστρο, πήγαμε και για μπάνιο (παγοοος) στην παραλία δίπλα (με φοντο το κάστρο) , ποτάκι στην «νέα» πόλη όπως την λένε, αλλά όλο το παιχνίδι γίνεται στο κάστρο. Δικαίως. Τη 2η μέρα που μείναμε κάναμε και την βόλτα στο μικρό «κάτι σαν φιόρδ» που έχει προκειμένου να περάσουμε ανάποδα τη γέφυρα, καθώς και μια βόλτα από τον δρόμο που ήρθαμε, όπου τα χρώματα είναι αλλιώς..
Μερικές όχι και τόσο συνηθισμένες φωτό, τις κλασσικές τις βρίσκεις παντού , και φυσικά πολύ καλύτερες..
Την επόμενη ημέρα, και αφού είχαμε ξεκουραστεί και αλλάξει παραστάσεις, φεύγουμε πρωι πρωι για το Trogir, προκειμένου να «σπάσουμε» στη μέση τη διαδρομή έως την βόρειο Ανατολική πλευρά της Κροατίας. 
Επιλέξαμε το Trogir, διότι μας φάνηκε πολύ απλό, λογικά πιο τουριστικό, και όμορφο.. Και ήταν από τις καλύτερες επιλογές που κάναμε..
Καταρχην η διαδομή είναι κάπως έτσι..
Εκεί που θέλαμε να κάνουμε μια στάση και είχαμε ακουστά για την Makarska (τουριστικό μέρος που τελικά δεν έλεγε και πολλά), βλέπουμε στο δρόμο μια ταμπέλα, μας φάνηκε ωραία, και καταλήγουμε παραλία, σαν Ελληνικό μικρό χωριό, τόσο ήρεμο, με το φούρνο του, την μικρή καφετέρια, την θάλασσα στα πόδια σου.. Όπως είμαστε κατεβαίνουμε, espressάκι με 0,80 €, και τυρόπιτα με άλλο τόσα..αξία ανεκτίμητη
Πέραν αυτού, περάσαμε από το Omis, το οποίο είναι εξαιρετικό, προτεινόμενη πόλη αν κάποιος θέλει να μείνει, μέσα στα δέντρα, και μια φοβερή διαδρομή όπως άφησε να φανεί, γύρω από τον λόφο που έχει, με τούνελ φυσικά κλπ..
Στη συνέχεια, φτάνουμε στο Trogir το οποίο σου θυμίζει νησί, με 2 γέφυρες, με την κλασσική Καστροπολιτεία μέσα, και έξω ένα πολύ ήρεμο και όμορφο κλίμα.. Επιβάλλεται βόλτα εντός και εκτός του κάστρου, ενώ το μπάνιο δεν είναι μακριά , μόλις 7 λεπτάκια με τη μοτοσυκλέτα.. Κινούμαστε μόνο με τα πόδια, προκειμένου να δούμε και κάτι, και επιπλέον, είναι τόσο μαζεμένο, που δεν χρειάζεται μεταφορικό μέσο.. Το δωμάτιο οικονομικότατο, ο ιδιοκτήτης να κερνάει λόγο των γενεθλίων του παιδιού του (μόλις ενός έτους), και όοοοολα καλάα!!
ναι, αυτό πάνω από την κορυφή, είναι η πανσέληνος..
Δυστυχώς δεν υπήρχαν μέρες, έπρεπε να συνεχίσουμε.. πολύ ευχαρίστως πάντως καθόμασταν αρκετά ακόμα..
Επόμενη ημέρα, λίγο πιο ζόρικη, (αφου το Dubrovnik-Trogir δεν ήταν πολύ δύσκολο) αναμένοντας να φτάσουμε στην Οπάτια, δίπλα στην Ριέκα, κάνοντας μια στάση στο Sibenik, πάνω από το οποίο είναι ένα εξαιρετικό εθνικό πάρκο με καταράκτες κλπ, το οποίο όμως εμείς το αποφύγαμε διότι δεν υπήρχε χρόνος και είχαμε άλλα πλάνα. Επιλέξαμε την Οπάτια βάση των περιγραφών του λίγο πιο κοσμοπολίτικου προορισμού, απλά για να το ζήσουμε και αυτό σε αρκετά οικονομική βάση όπως αποδείχθηκε..
Κανείς όμως δεν μας είχε προιδεάσει γι’αυτό που θα βλέπαμε..
Κάνουμε λοιπόν στάση στο Sibenik για ένα light πρωινό, μια πολύ γρήγορη βόλτα για 2-3 φωτογραφίες μέσα στο Κάστρο, και αυτό είναι όλο.. το Sibenik είναι όμορφο, θα λέγαμε ένα μεγάλο Trogir, αλλά όχι με την αυθεντικότητά του.. Θύμισε κυρίως πόλη, παρά παραθαλάσσιο μέρος για βόλτα κλπ..Άρα η επιλογή να μείνουμε στο Trogir αποδείχθηκε σωστή..
Μένουμε λοιπόν, στην «παλιά» Εθνική οδό, πρίν στο Zadar προκειμένου να καλύψουμε χρόνο βγαίνουμε για λίγο στην νέα Εθνική, κάνοντας περί τα 35 χλμ, με 0,60 € διόδια.
Πριν βγούμε στη νέα Εθνική..
«Πέφτοντας» λοιπόν από την νέα στην παλιά, και αφου ανεφοδιαστήκαμε (χαμός στο βενζινάδικο, το μοναδικό στην περιοχή, με αυτόματους πωλητές) φεύγουμε για την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ..
Η διαδρομή από το Stanigrad έως το Karlobag με το νησί Pag απέναντι, τόσο έρημο σαν να είναι σεληνιακό τοπίο είναι από τις καλύτερες παραλιακές διαδορμές που υπάρχουν !! Η ποιότητα της ασφάλτου τουλάχιστον εξαιρετική, το γεγονος ότι φτάνεις σχεδόν να ακουμπήσεις το νερό από την άλλη, βλέποντας τα μικρά σπιτάκι σχεδόν μέσα στο νερό, με τα ιδιωτικά πάρκινγκ για τι βάρκες , μαζί με τις ατελείωτες στροφές, συνθέτει ένα σκηνικό όπου όμοιό του δεν έχω ξαναδεί έως τώρα !! (όταν βρείτε χρόνο δείτε τα video, πραγματικά σας μεταφέρουν..)
Στο Karlobag
καφεδάκι, ξεκούραση, ζέστη αλλά συνεχίζουμε
Πάμε προς Opatije, περνώντας από Ριέκα, η διαδρομή συνεχίζει να είναι όμορφη, λίγο περισσότερη κίνηση..
Φτάνουμε, και οι Ευρωπαϊκές επιρροές είναι εμφανείς, κάτι σαν ικρό Μονακό βασικά..
Ξενοδοχείο, ήλιος, με θέα τρελή, και 65 €, ό,τι καλύτερο..λίγη ξεκούραση και βόλτα , με το μυαλό αύριο να πάμε για εξερεύνηση την περιοχή Istria (όπως ονομάζεται όλη αυτή η βόρεια περιοχή), προς Rovnj , και Pula, που φαίνονται εξαιρετικές από τις φωτογραφίες που έχουμε δει.
Ο καιρός όμως είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του , και αρχίζει και βρέχει.. οπότε «χάνουμε» μια μέρα στο ξενοδοχείο, και χαλαρά με τα πόδια όπου μπορούμε να πάμε..
Στο βάθος η Ριέκα..
Η Οπάτια είναι καλός σαν προορισμός, γιατι μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα, βόλτα , διακοπές, ακριβό, φθηνό, άμεση πρόσβαση σε Σλοβενία, Ιταλία.. γενικότερα ένα καλό «κέντρο» αν θέλετε..
Επόμενος στόχος η Σλοβενία και η Λιουμπλιάνα, με την μεθεπόμενη ημέρα να θέλουμε να κάνουμε το Vrsic pass πριν πάμε Ιταλία για τον δρόμο της επιστροφής..
Έχοντας ξεκουραστεί για τα καλά, με βροχερό καιρό (12οC) φεύγουμε και τρώμε το πήξιμο του αιώνα στα σύνορα , με τη θερμοκρασία να βαράει κόκκινα και ας έχει μόνο 12 βαθμούς ! Περνώντας (επιτέλους) τα σύνορα και φτάνοντας στο Ivanje Selo , αποφασίζουμε να πάμε από την ορεινη διαδρομή η οποία ήταν πολύ πιο όμορφη (και σύντομη), και αρχίσουμε να μπαίνουμε σε mood Σλοβενίας, με τις κόκκινες ζαρτινιέρες σε όλα τα σπιτάκια (καλόοοο).. Αφου φτάνουμε με βροχή στη Λουμπλιάνα, και μένουμε σε σπιτάκι στο camping, 5 km πιο έξω, κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο για καφέ, φωτό κλπ, παίρνοντας μια καλή γεύση από πανέμορφη Λιουμπλιάνα.
Στα μοτοσυκλετιστικά, το κάμπινγκ ήταν πεντακάθαρο, το δωμάτιο μια χαρά, οπότε κανένα πρόβλημα. Κόστος περί τα 50,00 €. Ενδεικτικά μερικές φωτό.
Λιουμπλιάνα..
Τέλος και αυτή η ημέρα με ξεκούραση αλλά και ωραίες γεμάτες εικόνες, και ξυπνάμε για την επόμενη όπου το βραδάκι έπρεπε να μας βρεί στην Ιταλία, στην Chioggia, μετά τη Βενετία , για την τελευταία διανυκτέρευση μας. Ξυπνάμε λοιπόν και βλέπουμε καιρός βροχερός, ομίχλη, βαθμόι 8οC , με την επιλογή είτε να κάτσουμε στα αυγά μας και να πάμε σιγά και safe προς Ιταλία, χάνοντας το πέρασμα και τις διαδρομές της Σλοβενίας, είτε να το παίξουμε «ιστορίες» και να πάμε να δούμε τι γίνεται.. Η επιλογή φυσικά ήταν η 2η, αφού «εδώ που φτάσαμε , είναι κρίμα να μην το κάνουμε, τι τον έχουμε όλον τον εξοπλισμό» ?!?!?
******Το Vrsic pass που θέλαμε, ξεκινάει από την βόρεια Σλοβενία, στα σύνορα σχεδόν με την Αυστρία , στο χωριό Kranjska Gora, και κατεβαίνει 15 χλμ προς τα κάτω με πάνω από 50 μετρημένες φουρκέτες, όπου οι μισές είναι πλακόστρωτες. Από εκεί και πέρα θα κατεβαίναμε όλο τον δρόμο προς τα κάτω για νε περάσουμε Ιταλία από την Nova Gorica.
Φεύγουμε λοιπόν με ομίχλη και βροχή, αλλά ο θεός είναι μεγάλος και μας αγαπάει.. όσο πιο βόρεια πάμε , αρχίσει και ίιιισα που φαίνεται λίγο γκρί (και όχι μαύρο) σύννεφο και σκέφτομαι «έχει γούστο…». Συνεχίζουμε με την ελπίδα και τελικά περνόντας μέσα από εξαιρετικές διαδρομές , και μετά από περίπου 45 λεπτά φτάνουμε στο χωριό αφου ανεφοδιαζόμαστε..
Vrsic pass ,ασύλληπτης ομορφιάς με ποδηλάτες να ανεβαίνουν, με 6oC :
Το πέρασμα ήθελε προσοχή στο λιθόστρωτο, και αν δεν είχες pinlock στο κράνος, θα έπρεπε να πηγαίνεις με ανοιχτή ζελατίνα μόνιμα, η δε ομίχλη, ήταν τόσο ψιλή που άνοιγες λίγο τη ζελατίνα του κράνους και νόμισες ότι βρέχεσαι. Καταβαίνοντας αρχίσαμε και αντιλαμβανόμασταν ότι μπορεί τελικά να ήμασταν πολύ τυχεροί, καθώς ο τα σύννεφα γίνονταν λευκά, και βλέπαμε και λίγο ήλιο..
Η διαδρομή βραχώδης, και όσο κατέβαινες, τόσο πιο μέσα έμπαινες. Κατευθείαν μετά το πέρασμα, σταματήσαμε για ένα γρήγορο καφέ γιατί ο καιρός δεν είχε εμπιστοσύνη (o ιδιοκτήτης μόλις είχε ανοίξει, μάλλον του πέσαμε και λίγο βαριοί, χαχα..) και συνεχίσαμε τη διάσχιση προς την Trenta, περνώντας μέσα από τα βουνά. Αυτή η αίσθηση του να χάνεσαι σε στενό δρόμο, που στη συνέχεια ακόμα και στενεύει, είναι τουλάχιστον καταπληκτική.
Η διαδρομή στη συνέχεια ήταν Trenta – Bovec – Tolmin – Goricia – Nova Gorica. Πριν το Tolmin, συνεχίζουμε στο δρόμο και δεν μπήκαμε μέσα στην πόλη..
Είναι σουπερ προτεινόμενη διαδρομή, το όλο σύνολο οδηγικά είναι λίγο πιο πολύ από 1 ώρα (αφού έχεις τελειώσει με το πέρασμα) έως την Nova Gorica.
Περνώντας από το Morsko, Slovenia.
Και η διαδρομή προς Nova Gorica , όπου είναι μέρος συγκέντρωσης μοτοσυκλετιστών, πολύς κόσμος, και ένα καφέ γεμάτο με «δικόυς» μας. Δυστυχώς ο χρόνος δεν έφανε να σταματήσουμε..
Μικρή στάση για καφέ στη Nova Gorica, και σε 2 λεπτά περνάμε στην Goricia (το άλλο μέρος της ίδιας πόλης) , περνόντας στην Ιταλία, χωρίς κανέναν έλεγχο (βασικά, ούτε άνθρωπος δεν υπήρχε στο κτίριο που έλεγε Welcome to Italy).
Κατεβαίνουμε σιγά σιγά από τους επαρχιακούς δρόμους, δεν είχαμε κάποιο λόγο να βγουμε autostrada, εκδρομή πάμε.. και φτάνουμε στην μικρή Chioggia, μια μικρογραφία της Βενετίας, μένουμε σε ένα τυπικό ξενοδοχείο, βολτάρουμε..
H Chioggia είναι οκ, έχει λίγο κόσμο, και είναι λίγο τουριστική.. παρολα αυτά, σε βάζει στο κλίμα της Βενετίας..
Ξυπνάμε λοιπόν, και φεύγουμε . Μετά από λίγο αρχίσει η τρεληηηηηηηη βροχή έως την Ανκόνα, όπου και πήραμε το καράβι της επιστροφής χωρίς κάτι το ιδιαίτερο αφού ούτε ο καιρός το άφηνε αυτό.. κίνηση ειδικά έξω από το Rimini, μάλλον όλοι πήγαιναν στο San Marino, ενώ το Πέζαρο φάνηκε πολύ ωραίο για την τοποθεσία που έχει.
Με αυτά και αυτά κάναμε πάνω από 2400 χλμ, με μέση κατανάλωση 5,9 lt/100 χλμ.
Η τιμή της βενζίνης 95 οκτάνια (Σεπτ. 2012) ήταν :
- 1,38 € στην Αλβανία
- 1,45 € στην Κροατία και 1,48 € η 98 οκτανίων
- 1,45 € στην Σλοβενία, και 1,48 € η 98 οκτανίων
- 1,80 € στην Ιταλία
Οι θερμοκρασίες ήταν :
- 34-37 στην Αλβανία
- 22-26 Μαυροβούνιο και Κροατία
- 6-13 στην Σλοβενία
- 21-25 στην Ιταλία
Tips / Infos
- Κανένα απολύτως πρόβλημα δεν υπήρξε στον δρόμο, ούτε στην Αλβανία , ούτε πουθενά.
- Αστυνομική παρουσία ελάχιστη στην Αλβανία, καλή στην Κροατία , και καλή στην Σλοβενία. Στην Ιταλία είδαμε μόνο 2 μπλόκα
- Η ιδέα του εξοπλισμού, αντί για την θερμική επένδυση του μπουφάν, να πάρουμε ένα soft cell jacket το οποίο να φοριέται και σαν επένδυση, αλλά και σαν μπουφάν βόλτας εάν χρειαστεί, ήταν σωτήρια.
- Σύνολο για αυτές τις ημέρες είχαμε 3 βαλίτσες και ένα tankbag, που είχαν μέσα και τα ηλεκτρονικά (αυτά αρχίζουν και γίνονται πολλά με τόσους φορτιστές)
